Tepkime

Hayatın zincirleme tepkimelerden oluştuğuna inanıyorum. Bir ya da birden fazla zincirleme tepkime olabilir, ama herkesin hayatı illa ki kocaman zincirleme tepkimelerden oluşuyor. 

Her zincirleme tepkime bir hikaye aslında. Başlarken hangi halkaların tetikleneceğini asla bilemediğimiz bir hikaye. Sadece varsayımlarla hareket ediyoruz, bir kıvılcım ve her şey başlıyor. İlk tepkime sonrakileri tetikliyor, tüm tepkimeler bitene kadar bu böyle devam ediyor. Tüm tepkimeler sona erdiğinde kendimizi tahminlerimizden ve başlangıç noktamızdan çok çok uzaklarda bulabiliyoruz. Hayat da böyle bir şey değil mi zaten? Bir şeyi delice isterken ve beklerken hayat bize başka başka şeyler sunuyor. Bir bakmışız hayatımız bambaşka bir yöne gitmiş. Yaşarken önemini fark edemediğimiz bir yığın şeyi geçmişe dönüp baktığımızda anlamlandırabiliyoruz ancak. 

Hayatımızda sıkışıp kaldığımıza inandığımız dönemler de yine bu tepkimelerle alakalı. Zincirleme tepkimenin bir noktasında, iki tepkimenin ortasında bir yerlerde takılıp kaldığımız zaman ilerleyemiyoruz. Zincirleme devam edemiyor, bir sonraki tepkimeye geçemiyoruz bir türlü. Yeni tepkimeye geçebilmek ve zincirlemeyi devam ettirebilmek için arkada eski tepkimelerden oluşan koca bir enkaz bırakmayı göze almak gerekiyor bazen. Enkazı arkada bırakıp, yeni tepkimeleri tetikleyecek cesareti ve gücü göze almak gerekiyor. Çünkü ancak bu şekilde yolumuza devam edebiliriz.

Takılı kalmak mı, yola devam etmek mi? İşte tüm mesele bundan ibaret.